Dreaming

Ο ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΕΝΟΣ ΔΕΝ ΦΕΥΓΕΙ ΠΟΤΕ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΕΒΑΤΙ ΤΟΥ

 

Στα Μαθήματα Θαυμάτων και σε πολλές ακόμα διδασκαλίες παρομοιάζεται η ζωή με ένα όνειρο – κάτι όχι αληθινό από το οποίο θα ξυπνήσουμε και θα καταλάβουμε, ότι τελικά όλα αυτά που νομίζαμε ότι ήταν αληθινά και σχετικά με τα οποία είχαμε πολλά δυσάρεστα και ευχάριστα συναισθήματα, δεν ήταν καν αληθινά αλλά απλές φαντασίες.

 

Η παραβολή της σπηλιάς του Πλάτωνα δηλώνει, ότι  ο κόσμος που βλέπουμε είναι μόνο σκιές του αληθινού κόσμου, που είναι πολύ πιο φωτεινός και όμορφος από το κόσμο των σκιών με τον οποίο είμαστε αποκλειστικά συντονισμένοι. Με αυτή  τη έννοια, βλέπουμε μονό τις σκιές των αγαπημένων μας και του εαυτού μας και όχι την πανέμορφη αληθινή πνευματική μας φύση.

 

Η κβαντική φυσική εξηγεί, ότι οι αισθήσεις μας παραμορφώνουν την αληθινή φύση του αδιαίρετου ενιαίου σύμπαντος, όπου όλα είναι ένα σε χώρο και χρόνο σε ξεχωριστές μορφές, παρελθόν και μέλλον – όλα τα οποία είναι μια ψευδαίσθηση. Δεν υπάρχουν ξεχωριστά αντικείμενα ή άνθρωποι, ζώα κ.λπ. – άλλα μόνο ένα ενιαίο ενεργειακό πεδίο με «καμπυλότητες» ή «πυκνότητες» που αντιλαμβανόμαστε εμείς σαν ξεχωριστά αντικείμενα και γεγονότα μέσα στο χώρο και χρόνο, που τελικά δεν είναι.

 

Τα Μαθήματα Θαυμάτων επαναλαμβάνουν συνέχεια ότι:

  1. Οι σκέψεις δεν φεύγουν ποτέ από την πηγή τους. Άρα οι πραγματικότητες του ονειρευόμενου δεν βρίσκονται έξω από το νου του – ανεξάρτητα από ποιες πραγματικότητες φαντάζεται – είναι όλα μέσα στο νου του.
  2. Είμαστε όπως μας δημιούργησε ο Θεός – αγνοί, αθώοι και ιεροί, ελεύθεροι από κάθε επίδραση από την ψευδαίσθηση του χρόνου ή της φαντασίας του ονειρευόμενου όπου φαντάζεται, ότι έχει αδικήσει ή έχει αδικηθεί στο όνειρο. Ο ονειρευόμενος δεν υπόκειται σε συνέπειες από τις ενέργειες ή πράξεις δικές του ή των άλλων μέσα στο όνειρο.
  3. Δεν είμαστε καν εδώ αλλά ενωμένοι με το Θεό και οι αλλαγές που νομίζουμε ότι γίνονται, είναι ένα όνειρο.

 

Έτσι, ο ονειρευόμενος δεν φεύγει ποτέ από το κρεβάτι του, ανεξάρτητα από τις περιπέτειες που φαντάζεται να συμβαίνουν και τους κινδύνους που ονειρεύεται για τον εαυτό του.

 

Είμαστε πάντα μέσα στο «κρεβάτι του Θεού» και όλα αυτά που φανταζόμαστε ότι μας απειλούν, ή μας δίνουν αξία ή ασφάλεια, είναι απλώς μέρος του ονείρου.

 

Το όνειρο δεν έχει καμία επίδραση στην αληθινή φύση του ονειρευόμενου.