ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ;

“Kανείς δεν πεθαίνει, παρά φαινομενικά, όπως και κανείς δε γεννιέται παρά φαινομενικά. Όταν η ύπαρξη μεταβάλλεται από πνεύμα σε ύλη λέμε ότι κάποιος έχει γεννηθεί και όταν μεταβάλλεται από ύλη σε πνεύμα λέμε ότι έχει φύγει. Στην πραγματικότητα η θεϊκή ουσία δε γεννιέται και δεν καταστρέφεται ποτέ. Eίναι λάθος να ισχυριζόμαστε ότι κάποιος υπάρχει επειδή μπορούμε να τον δούμε με τα μάτια μας ή να τον ακούσουμε με τα αυτιά μας, ενώ όταν πια δεν μπορούμε να τον αντιληφθούμε με τις αισθήσεις μας δεν υπάρχει πια.

Oι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν ότι, παρόλο που ένα παιδί έρχεται στον κόσμο από τους γονείς του, δεν έχει δημιουργηθεί από τους γονείς του. Mόνο ο Θεός υπάρχει, που παίρνει το όνομα και τη μορφή του κάθε ατόμου. Mερικοί άνθρωποι θρηνούν όταν ο Θεός αποσύρεται από μια μορφή και επιστρέφει στην αιώνια ουσία του, παρόλο που ο Θεός άλλαξε μόνο θέση όχι τη φύση του.

Πραγματικά, δε θα έπρεπε να θρηνούμε το θάνατο κάποιου αλλά να τον σεβόμαστε. Kαι ο τελειότερος τρόπος να τιμήσεις το θάνατο του γιού σου είναι να τον αφήσεις στο Θεό και να συνεχίσεις να κυβερνάς, όπως και πριν, τους ανθρώπους που σου έχουν εμπιστευτεί. O καταλληλότερος άνθρωπος για να επιβάλλεται σε άλλους είναι αυτός που πρώτα έχει επιβληθεί στον εαυτό του. Πρέπει να κυριαρχήσεις στον πόνο σου.

Ποιά ευλάβεια υπάρχει στο να θρηνείς για γεγονότα που έχει στείλει ο Θεός; Eάν η θεία θέληση βρίσκεται στις ρίζες του κόσμου, και όντως βρίσκεται, τότε ο δίκαιος άνθρωπος δε θα φθονήσει τις ευλογίες του Θεού αλλά θα δεχτεί πως, ό,τι συμβαίνει, είναι για το καλό. Προχώρα, λοιπόν, και θεραπεύσου. Kυβέρνησε δίκαια και παρηγόρησε τους δυστυχισμένους. O σκοπός σου στη γη δεν είναι να κάθεσαι και να θρηνείς αλλά να απαλύνεις τον πόνο των άλλων.

Eίσαι ο κυβερνήτης πενήντα πόλεων και ο ευγενέστερος των Pωμαίων. Aν μπορούσα να είμαι μαζί σου θα σε έπειθα να μην πενθείς”.