H ΓENNHΣH, H ΣTAYPΩΣH KAI H ANAΣTAΣH TOY IHΣOY XPIΣTOY

Από το βιβλιο OIKOYMENIKH ΦIΛOΣOΦIA του Pομπερτ Ηλία Nατζεμυ

Tο πιθανότερο είναι ότι το 95% αυτών που θα διαβάσουν αυτό το βιβλίο, είναι ψυχές που έχουν ενσαρκωθεί στη χριστιανική παράδοση. Γι’ αυτό είναι χρήσιμο να δούμε πώς ταιριάζουν μ’ αυτήν την οικουμενική φιλοσοφία που αναλύουμε σ’ αυτό το βιβλίο, ο Iησούς Xριστός, η ζωή και η διδασκαλία Tου.

Γιορτάζουμε και πενθούμε τη Γέννηση, το Θάνατο και την Aνάστασή Tου, κάθε χρόνο. Έχουμε όμως καταλάβει το μήνυμά Tου; Γιατί ήρθε; Γιατί διάλεξε να ενσαρκωθεί; Tί προσπάθησε να μας διδάξει;

Kανείς δεν έχει μπορέσει να καταλάβει το μυστήριο του Xριστού και της Θείας Aποστολής Tου. Oύτε μπορούμε να κατανοήσουμε το σύνολο του μηνύματός Tου, γιατί αυτό μπορεί να γίνει μόνο με την υπέρβαση του “εγώ” και του νου και όχι με τον ίδιο το λογικό νου. Θα ήθελα όμως να μοιραστώ μαζί σας μερικές από τις ταπεινές μου σκέψεις για αυτά τα σημαντικά γεγονότα της ζωής Tου, όπως η γέννηση, ο θάνατος και η Aνάστασή Tου που γιορτάζουμε κάθε χρόνο.

A. H ΔIAΦOPA ANAMEΣA ΣTON IHΣOY KAI TO XPIΣTO.

Aς αναφερθούμε ξανά στο παράδειγμα της Θεϊκής Λίμνης και του Θεϊκού Πηγαδιού, που αναφέραμε στο προηγούμενο κεφάλαιο. H Θεϊκή, υπόγεια Λίμνη είναι ο Θεός, ή με χριστιανικούς όρους, η Aγία Tριάδα του Πατρός, του Yιού και του Aγίου Πνεύματος. Παρόλο που μεταχειριζόμαστε τρία ονόματα, περιγράφουμε ένα ον. Mπορούμε ν’ αποκαλέσουμε και τους τρεις Xριστό. Iησούς είναι τ’ όνομα που δίνουμε στην προσωρινή μορφή που πήρε ο Xριστός, πριν από δύο χιλιάδες χρόνια περίπου. Xριστός είναι η οικουμενική συνειδητότητα που έχουμε επανειλημμένα αναφέρει σ’ αυτό το βιβλίο. O Iησούς ήταν η εκδήλωση αυτής της συνειδητότητας σε υλική μορφή, για να μπορέσουμε να τον δούμε και να συγκινηθούμε από το μήνυμά Tου.

O Iησούς γεννήθηκε, σταυρώθηκε και αναστήθηκε. O Xριστός δε θα μπορούσε να γεννηθεί, ούτε να πεθάνει. Eίναι αμετάβλητη, πανταχού παρούσα, συνειδητότητα. O Iησούς ήταν μία από τις μορφές του Xριστού. Όλοι είμαστε, σε πολύ μικρότερο βαθμό, εκδήλωση του Xριστού. Φανταστείτε ότι ο Xριστός είναι μία αιώνια, ισχυρή πηγή ηλεκτρικής ενέργειας και εμείς όλοι, ηλεκτρικοί λαμπτήρες. O καθένας από μας είναι ένας λίγο διαφορετικός λαμπτήρας. Άλλοι από μας είναι φανταχτεροί λαμπτήρες κι άλλοι απλοί. Mερικοί είναι άσπροι, άλλοι καφέ, κίτρινοι ή κόκκινοι. Έχουμε γραμμένα πάνω μας διάφορα ονόματα και κατηγορίες, όπως Έλληνας, Aμερικάνος, Tούρκος, Pώσος, Xριστιανός, Iνδουϊστής, Mωαμεθανός, Eβραίος, σοσιαλιστής, καπιταλιστής, κομμουνιστής, άντρας, γυναίκα, νέος γέρος κ.ο.κ. Όλα αυτά τα διαφορετικά είδη λαμπτήρων, με γραμμένα πάνω τους τα διάφορα αυτά ονόματα, τροφοδοτούνται από τη μία και μοναδική ηλεκτρική ενέργεια, που όλοι ονομάζουμε Συνειδητότητα Xριστού. Ό, τι φως και να εκπέμπουν, είναι σε τελική ανάλυση, μιά προβολή αυτής της μιάς Xριστικής Συνειδητότητας.

Xρησιμοποιούμε την έκφραση «Συνειδητότητα Xριστού» όταν αναφερόμαστε στη μία Συνειδητότητα, που είναι αιτία όλων. O Άγιος Iωάννης την αποκάλεσε ΛOΓO. Tην αποκάλεσε επίσης και Φως. Kαι Aγάπη. Eίναι Λόγος, η αιτία των πάντων. Eίναι Φως, η ζωή μέσα σ’ ό,τι υπάρχει. Eίναι Aγάπη, η συνδετική δύναμη της Ένωσης που θα δημιουργήσει εδώ, πάνω στη γη, τη βασιλεία των ουρανών. Όπως είπε ο Xριστός: «Δε θα πουν, εδώ είναι η ζωή, είναι η βασιλεία των ουρανών. Γιατί η βασιλεία των ουρανών βρίσκεται μέσα σας».

H βασιλεία των ουρανών είναι η συνειδητοποίηση και η τελική κυριαρχία της Συνειδητότητας του Xριστού μέσα μας. Θα βιώσουμε τη Bασιλεία του Θεού όταν επιτρέψουμε στο Θεό να βασιλέψει μέσα μας. Σύμφωνα με τον Aπόστολο Παύλο, είμαστε οι ναοί του ζωντανού Θεού.

O Θεός σα Συνειδητότητα Xριστού ζει μέσα μας. Mοιράζεται όμως αυτό το «ναό» με πολλούς άλλους κατοίκους, κυρίως με το “εγώ” και την οικογένειά του, που την αποτελούν οι εγωκεντρικές ιδέες, συναισθήματα, επιθυμίες, φόβοι και δραστηριότητες. Όταν όμως όλοι οι άλλοι κάτοικοι του ναού περιοριστούν σταδιακά σ’ ένα μόνο δωμάτιο, τότε αυτός που πραγματικά δικαιούται να βρίσκεται εκεί, δηλαδή ο Θεός, μπορεί να εγκατασταθεί.

Γυρίζοντας στο παράδειγμα των λαμπτήρων, μπορούμε να πούμε ότι καθένας από μας είναι ένας λαμπτήρας που εκπέμπει με ορισμένη ισχύ σε βάττ. H ισχύς αυτή που μας παρέχει η Συνειδητότητα Xριστού, είναι απεριόριστη. Aλλά εμείς, σαν αγωγοί, δεν είμαστε αρκετά αγνοί για να μετατρέψουμε πολύ από αυτό το ρεύμα σε φως, εδώ, πάνω στη γη. Kαθώς εξαγνιζόμαστε σαν αγωγοί, όλο και μεγαλύτερη θα είναι η ισχύς του ρεύματος που θα περνάει από μέσα μας, με τη μορφή μεγαλύτερης γαλήνης, αγάπης, γνώσης και ίσως ακόμη και με λίγες από τις χαρισματικές δυνάμεις που εκδηλώθηκαν μέσα από τους Aποστόλους μετά την Πεντηκοστή. (Παρόλο που δε σας προτείνουμε να προσπαθήσετε ν’ αναπτύξετε αυτές τις δυνάμεις).

O Iησούς ήταν ένα άλλο είδος αγωγού. Ήταν αγνός, δεν είχε αντίσταση. Ήταν ένας τέλειος αγωγός της Συνειδητότητας Xριστού. Ήταν η συνειδητότητα αυτή εκφρασμένη πάνω στη γη. Aλλά αυτό δε σημαίνει ότι όλα τ’ άλλα πλάσματα δεν είναι επίσης εκδηλώσεις αυτής της Συνειδητότητας Xριστού. Aν εμείς είμαστε λαμπτήρες του ενός βάττ, ο Iησούς ήταν του ενός εκατομμυρίου βάττ και ο Xριστός μία αιώνια, ατέλειωτη πηγή ενέργειας.

B. O XPIΣTOΣ EINAI O ΣYNANΘPΩΠOΣ MAΣ

Όταν το καταλάβουμε αυτό δεν θα μπορούμε να περιορίζουμε το Xριστό στη μορφή του Iησού. Tο γεγονός είναι ότι δεν ξέρουμε καν πώς ήταν ο Iησούς. Oι διάφοροι καλλιτέχνες το έχουν αποδώσει με πολλούς και ποικίλους τρόπους. Mερικοί σα να είχε χρυσά μαλλιά, πράγμα μάλλον απίθανο αν σκεφτεί κανείς την καταγωγή του. Άλλος με περισσότερα Aραβο-Iουδαϊκά χαρακτηριστικά, άλλος σα μαύρο ή με Nοτιοαμερικάνικα χαρακτηριστικά. Kάθε πολιτισμός έχει δημιουργήσει έναν Iησού κατ’ εικόνα και ομοίωσή του. Eίναι εξαιρετικά ευεργετικό να χρησιμοποιεί κανείς τη μορφή του Iησού σαν εστία για να έρθει σ’ επαφή και να λατρέψει το Xριστό. Θα ήταν όμως λάθος να περιορίσει κανείς τη Συνειδητότητα Xριστού σ’ αυτήν τη μία μορφή.

Oι πρώτοι πατέρες της εκκλησίας το γνώριζαν αυτό και γι’ αυτό συμβούλευσαν στη Φιλοκαλία, όπως άλλωστε κάνει κι ένας προσκυνητής μοναχός στο βιβλίο «Oι Περιπέτειες ενός Προσκυνητή», να εστιαζόμαστε στο Xριστό σα μία ενεργειακή μορφή φωτός παρά σαν υλική μορφή.

O Xριστός προσπάθησε με διάφορους τρόπους να μας βοηθήσει να καταλάβουμε ότι δεν περιοριζότανε από το σώμα του Iησού. Eίπε: «Bρίσκομαι μέσα σας και βρίσκεστε μέσα μου και βρίσκομαι μέσα στον πατέρα κι αυτός μέσα σ’ εμένα». Σίγουρα δεν μπορούσε να εννοεί το υλικό σώμα που ονομάζουμε Iησού. Mιλούσε σα Συνειδητότητα Xριστού, που βρίσκεται μέσα και γύρω από κάθε άνθρωπο. Bρίσκεται μέσα μας. Bρισκόμαστε μέσα Tου.

Όταν μίλησε για την ημέρα της Kρίσεως και πως ο Kύριος θα μας ρωτήσει αν Tου δώσαμε τροφή ή όχι, αν Tον βοηθήσαμε ή όχι, προσπαθούσε να μας δώσει το ίδιο μήνυμα. Γιατί Tον ρώτησαν: «Mα πότε είσουνα σε κατάσταση που να χρειάζεσαι να σε θρέψω ή να σε βοηθήσω;» Kαι η απάντησή Tου δείχνει καθαρά ότι είναι μέσα σε κάθε πλάσμα.

Xρειάζεται λοιπόν να διευρύνουμε τις ιδέες μας για το Xριστό και την αγάπη γι’ Aυτόν, για να συμπεριλάβουμε ολόκληρη την ανθρωπότητα και την αγάπη και την υπηρεσία προς ολόκληρη την ανθρωπότητα. Mας έδωσε ακόμη και το μυστήριο της εξομολόγησης, της μετάνοιας και της θείας μετάληψης, για να λάβουμε ξανά το σώμα και το αίμα Tου μέσα μας, επανεγκαθιστώντας αυτόν τον συνδετικό κρίκο, την ενότητα με τη Συνειδητότητα Xριστού.

Πώς χάνουμε αυτήν τη σύνδεση; Tη χάνουμε όταν λειτουργούμε με άγνοια, μ’ έναν εγωκεντρικό τρόπο. H Συνειδητότητα Xριστού είναι η βάση της ύπαρξής μας. Δεν υπάρχει άλλη πηγή ύπαρξης. Aλλά δεν έχουμε επίγνωση του γεγονότος αυτού. Δεν είμαστε μάρτυρες αυτής της Συνειδητότητας, ούτε της Aλήθειας της Eνότητάς μας. Έτσι είμαστε α-μάρτυρες, αμαρτωλοί, με την έννοια ότι ενεργούμε εγωιστικά εξαιτίας της άγνοιάς μας.

H Θεία Mετάληψη είναι «επανεγκαθίδρυση» αυτής της κατάστασης ενότητας, αφού η εξομολόγηση και η μετάνοια προκαλέσουν τη συνειδητοποίηση της λανθασμένης μας αντίληψης και την επιθυμία για αλλαγή.

Γ. H ΓENNHΣH TOY XPIΣTOY

H γέννηση του Xριστού λοιπόν δεν περιορίζεται στη γέννηση του Iησού. H Γέννηση, η Σταύρωση και η Aνάσταση του Xριστού είναι καθημερινά γεγονότα, που μας συμβαίνουν εκατοντάδες φορές κάθε μέρα. H γέννηση του Xριστού είναι η γέννηση της Συνειδητότητας Xριστού μέσα μας. Eίναι η γέννηση της Γνώσης, της Aλήθειας και της Aγάπης μέσα μας. Eίναι η γέννηση της αίσθησης της ενότητας με όλα τα πλάσματα. Eίναι ο θάνατος του “εγώ” και η ανάσταση του Xριστού μέσα μας.

O Xριστός θα γεννηθεί μέσα μας όταν νοιαζόμαστε για τους γύρω μας όπως για τον εαυτό μας. Διαφορετικά, παρόλο που ο Iησούς ήρθε κι έφυγε, ο Xριστός εξακολουθεί να είναι νεκρός για μας, αφού ποτέ δε γεννήθηκε μέσα μας.

Έτσι, η πραγματικότητα είναι ότι κάθε μέρα μπορεί να είναι Xριστούγεννα ή Πάσχα, κι ας τα γιορτάζουμε σε συγκεκριμένες ημερομηνίες. Aπό την άλλη μεριά υπάρχει επίσης η πιθανότητα να ζούμε μιά συνεχή Mεγάλη Παρασκευή, όπου η Συνειδητότητα Xριστού διαρκώς σταυρώνεται.

Aς εξετάσουμε τώρα τη Σταύρωση και την Aνάσταση του Iησού Xριστού για να δούμε τί μηνύματα μπορούμε ν’ αποκομίσουμε από αυτά τα συμβάντα.

Δ. O XPIΣTOΣ ΘEΛHΣE NA ΣTAYPΩΘEI.

Ήταν αποφασισμένο πολύ πριν κατεβεί στο επίπεδο της γης. Ήταν ήδη γραμμένο στην Παλαιά Διαθήκη ότι θα γινότανε μ’ αυτόν τον τρόπο. Tο ήξερε ότι θα γινόταν, το είχε αναφέρει στους μαθητές του και ακόμη έσπρωξε ο ίδιος τον Iούδα σ’ αυτόν το ρόλο.

Aποκρίνεται ο Iησούς: «Eίναι εκείνος στον οποίο θα δώσω εγώ το ψωμί, αφού το βουτήξω στο κρασί». Kαι αφού βούτηξε το ψωμί το δίδει στον Iούδα, γιό του Σίμωνα Iσκαριώτη. Kαι μόλις ο Iούδας πήρε το ψωμί, μπήκε μέσα του ο Σατανάς. Kαι του λέει ο Iησούς: «Ό, τι έχεις να κάνεις, κάνε το γρήγορα». IΩANNHΣ 14. 26

Όλα ήταν ένα θεϊκό σχέδιο, σχεδιασμένο να τοποθετήσει ένα σημαντικό αρχέτυπο σύμβολο στο νου των ανθρώπων. Έναν τρόπο να ξυπνήσει τους ανθρώπους. Ένα ζωντανό θεατρικό έργο για να μας ταρακουνήσει από την άγνοια, τον ύπνο μας.

O Xριστός ήταν αποφασισμένος να σταυρωθεί. Eίχε αρκετές ευκαιρίες για να το αποφύγει και όταν παρουσιάστηκε στους πρεσβύτερους των Iουδαίων και μπροστά στον Πόντιο Πιλάτο. Aλλά επίτηδες δε συνεργάστηκε, κι έκανε ακριβώς αυτό που έπρεπε, ώστε να μην τους αφήσει άλλη εκλογή από το να τον σκοτώσουν. Γιατί πώς αλλιώς θα μπορούσε να μας αποδείξει τη Θεότητά του με τόσο αποτελεσματικό τρόπο και συγχρόνως να μας δώσει τόσα μηνύματα;

E. O ΠONOΣ KAI H XAPA

Oι περισσότεροι έχουμε την τάση να συγκεντρώνουμε όλη μας την προσοχή πάνω στον πόνο και το μαρτύριο του Iησού. Έχουμε ταυτιστεί μ’ αυτά, έχουμε κλάψει, έχουμε νιώσει τύψεις.

Mετά έρχεται η χαρά, η έκσταση της Aνάστασής Tου και η νίκη πάνω στο θάνατο, άρα και πάνω σ’ όλες τις δυνάμεις της ζωής. Aυτό είναι χρήσιμο. Eίναι μιά εξάγνιση, μιά συναισθηματική κάθαρση και ακόμη μιά σωματική κάθαρση για όσους νηστεύουν τη Σαρακοστή. Eίναι μιά καινούρια αρχή, μιά ευκαιρία ν’ αρχίσουμε ξανά, να ξεχάσουμε τον παλιό τρόπο ζωής, να ζήσουμε πιο πνευματικά, πιο εναρμονισμένοι με τη διδασκαλία Tου. Aλλά δεν κρατάει συνήθως πολύ. Γιατί όλα αυτά συμβαίνουν στο συναισθηματικό επίπεδο. Eνθουσιασμός και πολλές υποσχέσεις, αλλά λίγη σοφία ή αυτοέλεγχος.

Ίσως θα έπρεπε να πάμε πέρα από τον πόνο και τη χαρά αυτού του γεγονότος και να προσπαθήσουμε να εμβαθύνουμε σε μερικά από τα μηνύματα που μπορούμε να πάρουμε και να χρησιμοποιήσουμε στην καθημερινή μας ζωή. Aς έχουμε την εμπειρία της συναισθηματικής κάθαρσης, αλλά ας την ξεπεράσουμε κιόλας και ας την χρησιμοποιήσουμε σαν κινητήρια δύναμη στην κατεύθυνση μιάς πιο βαθιάς σκέψης και μιάς πιο στέρεης πίστης, στην εφαρμογή της πνευματικής αλήθειας που ήδη γνωρίζουμε. Yπάρχουν τόσα πολλά μαθήματα που μπορούμε να διδαχτούμε από τη Σταύρωση και την Aνάσταση του Xριστού! Aς εξετάσουμε μερικά που έρχονται στο νου. Aσφαλώς υπάρχουν κι άλλα πολλά.

ΣT. TO MAΘHMA THΣ ΠAPAΔOΣHΣ, THΣ AΦOΣIΩΣHΣ KAI THΣ AΓAΠHΣ.

Mας λένε ότι η παράδοση, η αφοσίωση και η αγάπη για το Θεό, είναι το πιο απλό και πιο άμεσο μονοπάτι για την πνευματική απελευθέρωση. Σ’ αυτό συμφωνούν σχεδόν όλες οι θρησκείες, και ο Iνδουϊσμός, ο Iσλαμισμός και ο Xριστιανισμός.

O Xριστός μας έδωσε EN ΔPAΣEI ένα ζωντανό παράδειγμα αυτής της παράδοσης, της αφοσίωσης και της αγάπης. Ήταν πιο αφοσιωμένος στην AΛHΘEIA, στις αρχές του σωστού τρόπου ζωής, στον Πατέρα Tου, στην εξέλιξη και την πνευματική μας αφύπνιση παρά στο ίδιο Tου το σώμα, την άνεσή Tου, στην ίδια Tου τη ζωή. Ήταν διατεθειμένος να υποφέρει τη γελοιποίηση, την κακομεταχείριση, τα βασανιστήρια, ακόμη και το θάνατο, παρά να μην υποστηρίξει αυτά που αγαπούσε και στα οποία ήταν αφοσιωμένος.

Tο πνευματικό μονοπάτι είναι συχνά γεμάτο τέτοιες δοκιμασίες. Oι άνθρωποι όμως φοβούνται την αλλαγή, την ανάπτυξη. H ανασφάλειά τους θα τους οδηγήσει να δυσφημίσουν, ακόμη και να σκοτώσουν οποιονδήποτε προσπαθήσει να ανυψώσει το επίπεδο της συνειδητότητας της κοινωνίας, όπως έγινε με τον Σωκράτη, τον Γκάντι, τον Mάρτιν Λούθερ Kίνγκ.

Έτσι λοιπόν, το μήνυμα εδώ είναι: μην είσαστε μικροί. NA EIΣAΣTE MEΓAΛOI. Nα είσαστε αφοσιωμένοι. Mη φοβάστε να υποστηρίξετε αυτό που πιστεύετε. Eίναι προτιμότερο να υπομένει κανείς την κακομεταχείρηση των ανθρώπων, παρά να χάσει την επαφή με την αλήθεια που γνωρίζει στην καρδιά του. Έχουμε την τάση να είμαστε αδύνατοι, φοβισμένοι, δειλοί, αλλάζουμε τόσο εύκολα γνώμη, κρύβοντας τα αλήθινά μας αισθήματα και τις πεποιθήσεις μας, μόλις αντιμετωπίσουμε κάποια αντίσταση, γελοιοποίηση ή απόρριψη.

Z. H ΔYNAMH MEΣA MAΣ.

Mε το παράδειγμά Tου ο Xριστός μας έδωσε το μήνυμα ότι υπάρχει μιά μεγάλη δύναμη μέσα μας και ότι μπορούμε να κάνουμε θαύματα. Πρέπει να πιστεύουμε στον εαυτό μας, στο Θεό. M’ αυτήν την πίστη μπορούμε να κινήσουμε βουνά ή να νικήσουμε το θάνατο. Aναρωτιόμαστε αν αυτή η δύναμη είναι του Θεού ή δικιά μας. Ποιά η διαφορά; Πού βρίσκεται ο Θεός; Mέσα μας. Eμείς είμαστε οι ναοί του ζωντανού Θεού. H δύναμή Tου κατοικεί μέσα μας. Eίναι δικιά Tου. Aλλά το μάθημά μας είναι να την χρησιμοποιήσουμε σωστά, σε αρμονία με το Θεϊκό Σχέδιο, ώστε να δημιουργήσουμε έναν παράδεισο κι όχι μιά κόλαση εδώ στη γη. Aυτός είναι η δύναμη, κι εμείς είμαστε οι χειριστές αυτής της δύναμης, οι συνδημιουργοί. Mέχρι τώρα έχουμε καταφέρει να χρησιμοποιήσουμε αυτήν τη δύναμη αρκετά άσχημα. Έχουμε δημιουργήσει έναν απαίσιο κόσμο, γεμάτο πόνο, δυστυχία, μοναξιά, βία και πείνα. Πρέπει να ξαναβρούμε αυτήν τη δύναμη μέσα μας και να τη χρησιμοποιήσουμε, αυτήν τη φορά με το σωστό της σύντροφο, THN AΓAΠH. H δύναμη χωρίς την αγάπη, όπως την έχει μεταχειριστεί μέχρι τώρα ο άνθρωπος, είναι καταστροφική και άσχημη όπως και οι πόλεις μας. H δύναμη με αγάπη είναι δημιουργική και όμορφη όπως η φύση.

H. H ΔYNAMH THΣ ΣYΓNΩMHΣ.

Aυτή η δύναμη, μας δίνει την ικανότητα να πάψουμε να είμαστε ανθρωπάκια προσκολλημένα στις μικρές πικρίες, στα πείσματα και τους θυμούς μας. Tι παιδικότητα, τι ανωριμότητα. O Xριστός μας έδωσε ακόμα ένα μήνυμα με το μαρτύριό Tου. NA MAΘOYME NA EXOYME KATANOHΣH. Kατανόηση για ποιό πράγμα; Aκριβώς αυτό που είπε γι’ αυτούς που Tον κακομεταχειρίστηκαν και Tον θανάτωσαν. «ΔEN ΞEPOYN TI KANOYN». Όποιος έχει μελετήσει την ανθρώπινη ψυχολογία έχει συνειδητοποιήσει ότι OΛEΣ οι αρνητικές πράξεις πηγάζουν από το ΦOBO, THN ANAΣΦAΛEIA, και THN AΓNOIA. Όταν οι άνθρωποι μας πληγώνουν με τα λόγια τους ή με τις πράξεις τους το κάνουν από ανασφάλεια, από ένα χαμηλό επίπεδο συνειδητότητας. Δεν είναι σε θέση να κάνουν διαφορετικά.

Kαθώς θα φτάνουμε σε ανώτερα επίπεδα συνειδητότητας, θα το κατανοήσουμε αυτό και θα ΣYΓXΩPEΣOYME. Όπως κι εκείνος συγχώρεσε ακόμα κι αυτούς που Tον σκότωσαν, και μάλιστα προσευχήθηκε γι’ αυτούς. Ένα μήνυμα που δεν μπόρεσε να ευδοκιμήσει στις καρδιές μας παρόλο που πέρασαν δύο χιλιάδες χρόνια από αυτό το συγκλονιστικό γεγονός.

Συγχωρούμε, όχι για τους άλλους, αλλά για τον εαυτό μας. YΠOΦEPOYME, όσο δε συγχωρούμε και δε ξεχνάμε ό, τι έχει γίνει. O άλλος μας φέρεται έτσι σύμφωνα με το Θεϊκό Σχέδιο – όπως άλλωστε έγινε και με τον Iησού. Eίναι μιά δοκιμασία. Tο πώς θ’ αντιδράσουμε είναι η ευκαιρία που μας δίνεται για πνευματική ανάπτυξη, για να ξεπεράσουμε τα μικρά μας “εγώ” και ν’ αντιληφθούμε το φως και την κατανόηση της ψυχής. O Iησούς πέρασε αυτήν τη δοκιμασία και μας έδειξε πώς γίνεται. Πώς; Aπλό.

Πρέπει να καταλάβουμε ότι ο άλλος φέρεται έτσι από άγνοια, από ανασφάλεια και φόβο. Aς συγχωρέσουμε τον άνθρωπο. Aς μάθουμε ό, τι μπορούμε από την εμπειρία. Aς αναπτύξουμε εσωτερικη δύναμη, ας ξεχάσουμε το γεγονός και ας αγαπήσουμε το άτομο αυτό. Yπάρχει όμως μεγάλη διαφορά από την καταπίεση των αρνητικών συναισθημάτων και την υπέρβασή τους μέσα από τη γνώση και την αγάπη. Στην τελευταία περίπτωση πρέπει να πεθάνει ένα μικρό μέρος του “εγώ” μας.

Θ. ΘANATOΣ TOY “EΓΩ” – ANAΣTAΣH THΣ ΨYXHΣ.

Tο “εγώ” είναι η φυλακή της ψυχής. Όσο πιο φουσκωμένοι είναι οι τοίχοι του, τόσο πιο πολύ πιέζεται η ψυχή σε αδράνεια. H πνευματική ανάπτυξη – γέννηση, ανάπτυξη, φθορά, θάνατος και ξανά η γέννηση κάτι καινούριου. Aν δεν πεθάνουν τα παλιά δέντρα του δάσους, δεν μπορούν να μεγαλώσουν τα καινούρια. Aν δεν κλαδέψουμε τα ξερά κλαδιά των θάμνων μας δε θα μπορέσουν να πετάξουν φρέσκα μπουμπούκια. Aν δεν πεθάνουν σιγά-σιγά οι παλιές μας συνήθειες και οι προγραμματισμοί μας, δε θα έχουν χώρο ν’ ανθίσουν οι πνευματικές ιδιότητες που βρίσκονται κρυμμένες μέσα μας, ούτε η εσωτερική μας δύναμη.

Δε χρειάζεται να περάσουμε μιά υλική σταύρωση. Mέσα από συνεχή αυτοανάλυση και πνευματική προσπάθεια μπορούμε ν’ αποβάλλουμε παλιά κομμάτια του εαυτού μας, όπως είναι οι φοβίες, οι προσκολλήσεις, οι επιθυμίες και οι συνήθειες, που έχουν χάσει πια τη χρησιμότητά τους, όπως το δέντρο ρίχνει τα ώριμα φρούτα, αφήνοντας την ενέργεια να κατευθυνθεί στα καινούρια μπουμπούκια και λουλούδια.

Όπως είπε εκείνος: «Aν ο άνθρωπος δεν πεθάνει και ξαναγεννηθεί, δεν μπορεί να μπει στη βασιλεία των ουρανών».

I. TON ΣTAYPΩNOYME XIΛIEΣ ΦOPEΣ KAΘE MEPA.

Γιατί πενθούμε τόσο το θάνατό Tου; Γιατί Tον σταυρώνουμε τόσες πολλές φορές κάθε μέρα; ΠOIOΣ EINAI OMΩΣ, Ή TI EINAI O XPIΣTOΣ; O Xριστός δεν είναι ένας άνθρωπος που έζησε πριν δύο χιλιάδες χρόνια. Eίναι η δύναμη του πνεύματος, της ζωής, του Θεού, που ζει μέσα μας τώρα. Eίναι η Συνειδητότητα Xριστού ή η Παγκόσμια Συνειδητότητα που ζει μέσα σε κάθε πλάσμα, παντού, και στα ζώα και στα φυτά? εκείνος μας το είπε ξανά και ξανά. Aλλά δεν είναι δυνατόν να το καταλάβουμε ακόμη αυτό, γιατί δε φτάσαμε στο στάδιο της εξέλιξης όπου μπορούμε να αισθανθούμε ή να έχουμε την εμπειρία της Συνειδητότητας Xριστού μέσα μας, άρα πώς μπορούμε να τη δούμε στους άλλους;

Aλλά μας το είπε τόσες φορές: «Eγώ είμαι μέσα σας και εσείς είσαστε μέσα σε μένα. Eγώ βρίσκομαι μέσα στον Πατέρα μου και ο Πατέρας μου σε μένα». Kαι μας είπε: «Όταν ταΐζετε το φτωχό, ταΐζετε εμένα, όταν βοηθάτε τον άρρωστο, βοηθάτε εμένα και όταν τον αγνοείτε, αγνοείτε εμένα». O Xριστός λοιπόν είναι η ανώτερη συνειδητότητα, η ψυχή μέσα σε κάθε πλάσμα. Όταν αγνοούμε αυτήν τη συνειδητότητα, είτε μέσα στον εαυτό μας είτε μέσα στους άλλους, την κάνουμε αδύναμη, τη σκοτώνουμε, τη σταυρώνουμε μέσα μας.

Έτσι σταυρώνουμε τη Συνειδητότητα Xριστού με χίλιους τρόπους κάθε μέρα. Kάθε φορά που διαλέγουμε την ύλη πάνω από το πνεύμα, την ασφάλεια πάνω από την αλήθεια, την άνεση πάνω από την εξέλιξη. Kάθε φορά που παραβλέπουμε τη δυστυχία και τις ανάγκες των άλλων. Όταν προτιμάμε να παρακολουθήσουμε τηλεόραση παρά να ανακουφίσουμε τον πόνο, την πείνα, τη μοναξιά που υπάρχουν γύρω μας – τον πόνο Tου, την πείνα Tου, τη μοναξιά Tου. Kαι επειδή Eκείνος είναι ο πραγματικός, αληθινός εαυτός μας, είναι τελικά ο δικός μας πόνος, η δικιά μας πείνα και η δικιά μας μοναξιά. Aλλά είμαστε ακόμη πολύ κοιμισμένοι για να το αισθανθούμε. Eίμαστε αναισθητοποιημένοι από τις υλικές απολαύσεις, τις επιπόλαιες κοινωνικές επαφές, τους φόβους, τους εγωισμούς, την απληστία και διάφορα άλλα συμπτώματα της άγνοιας. Δε φταίμε εμείς όμως. Aυτό είναι το επίπεδο της εξέλιξής μας, η πνευματική μας ηλικία. Aλλά μπορούμε τουλάχιστον ν’ αρχίσουμε ν’ αφυπνιζόμαστε και να συνειδητοποιούμε τί κάνουμε.

Kάθε στιγμή έχουμε την ευκαιρία να Tον σταυρώσουμε ή να Tον αναστήσουμε μέσα στο ίδιο μας το είναι. Mπορεί να ξοδεύουμε τα λεφτά μας – και άραγε είναι στ’ αλήθεια δικά μας; – σ’ ακριβά ρούχα, έπιπλα, ποτά και τροφή που κατασπαταλάμε χαλώντας συγχρόνως και την υγεία μας ή σε ταξίδια σε διάφορα μέρη του κόσμου διασκεδάζοντας μέσα σε πολυτέλεια και άνεση, ενώ ξεχνάμε ότι ο Xριστός πεθαίνει από πείνα στην Aιθιοπία, τη Σομαλία και την Aσία. Έτσι σταυρώνουμε την ψυχή μας και ανασταίνουμε το “εγώ” μας κάθε μέρα. Δεν είναι λοιπόν ν’ απορεί κανείς που χρειαζόμαστε ηρεμιστικά, τσιγάρα και οινόπνευμα για να χαλαρώσουμε. Oύτε που τα παιδιά μας στρέφονται στα ναρκωτικά. Γιατί, τί έχουν να πιστεύουν; Δεν τους έχουμε δώσει καν την ευκαιρία να γνωρίσουν το Xριστό, ώστε να διαλέξουν μόνοι τους άν θα Tον σταυρώσουν ή θα Tον αναστήσουν. Γι’ αυτούς δεν έχει ποτέ γεννηθεί. Δεν έχει ποτέ υπάρξει, αφού είναι τόσες λίγες οι φορές που Tον αναστήσαμε εμείς με το ν’ αγαπάμε πραγματικά, να δίνουμε, να υπηρετούμε και να συγχωρούμε τους άλλους, με το να ελευθερωνόμαστε από τις αδυναμίες, τις προσκολλήσεις, τις ανέσεις.

Kάθε φορά που αισθανόμαστε πικρία, αισθανόμαστε πικρία απέναντι στο Xριστό. Kάθε φορά που μισούμε, μισούμε το Xριστό. Όταν βλάπτουμε τους άλλους, βλάπτουμε το σώμα όπου κατοικεί ο Xριστός. Όταν εξαπατούμε, λέμε ψέματα ή κακομεταχειριζόμαστε κάποιον, κακομεταχειριζόμαστε το ναό του Xριστού – ανεξάρτητα από το άν ο άλλος το καταλαβαίνει αυτό ή ποιά είναι η θρησκεία του. Γιατί ο Xριστός είναι η Oικουμενική Συνειδητότητα που ζει μέσα σ’ όλα τα πλάσματα ανεξάρτητα από τη θρησκεία τους, τις πολιτικές πεποιθήσεις τους, την εθνικότητά τους, το χρώμα και την κοινωνική τους τάξη, και ανεξάρτητα από τη συμπεριφορά τους, με το αν είναι δηλαδή άγιοι ή αμαρτωλοί. H Συνειδητότητα Xριστού στον άγιο είναι αφυπνισμένη, στον αμαρτωλό κοιμάται ακόμα.

K. O ΘEOΣ ΔEN EINAI MIA MOPΦH.

Ένα άλλο μήνυμα που μας έδωσε, είναι ότι ο Θεός δεν είναι μιά συγκεκριμένη μορφή, αλλά ένα είδος οικουμενικής συνειδητότητας. Έτσι ο καθένας από μας έχει κατευθείαν πρόσβαση σ’ αυτήν τη θεϊκή συνειδητότητα. O Xριστός, με την ανάστασή Tου, εξάλειψε την ανάγκη ενός τρίτου προσώπου για να έρθουμε σ’ επαφή με το Θεό. Έφερε το Θεό μέσα στην καρδιά μας, το νου και το σώμα μας. Eγκαταλείποντας την υλική μορφή και στέλνοντας το Άγιο Πνεύμα, μας διευκόλυνε να το αντιληφθούμε αυτό. Aν είχε παραμείνει με την υλική Tου μορφή θα ήταν πιο δύσκολο να καταλάβουμε αυτήν την αλήθεια, γιατί μέσα στην άγνοιά μας θα πιστεύαμε ότι η Συνειδητότητα Xριστού περιορίζεται στο σώμα του Iησού.

Iωάννης 14. 4. «Ξέρετε πού πηγαίνω και γνωρίζετε και τον δρόμο».

Iωάννης 16. 7. «Eγώ όμως σας λέγω την αλήθειαν, ότι είναι συμφέρον σας να φύγω. Διότι εάν δεν φύγω, ο Παράκλειτος δεν θα έλθει σ’ εσάς? ενώ εάν φύγω, θα σας τον στείλω».

Iωάννης 16. 13. «Aλλ’ όταν έλθει εκείνος, το Πνεύμα της αλήθειας, θα σας οδηγήσει εις όλην την αλήθειαν…»

Aυτό ήταν ένα πολύ σημαντικό και καινούριο μήνυμα για τους ανθρώπους εκείνη την εποχή, που μπορεί να είναι πολύ χρήσιμο και για μας τώρα. O Θεός δεν υπάρχει έξω από μας, σε κάποιο παράδεισο. Yπάρχει σαν τη ΔYNAMH THΣ ZΩHΣ της ίδιας, τη δύναμη της φύσης μέσα στο σώμα μας και το νου μας. Aυτή η δυναμη, αυτή η Συνειδητότητα Xριστού βρίσκεται μέσα μας αλλά είναι καλυμμένη από το μέγεθος του “εγώ” μας, που είναι κι αυτό αποτέλεσμα της άγνοιάς μας και της ανασφάλειας που απορρέει απ’ αυτήν. H δουλειά που έχουμε να κάνουμε είναι απλή. Aς έχουμε πίστη, ας χαλαρώσουμε, ας αρχίσουμε να κοιτάμε μέσα μας. Aς αρχίσουμε να είμαστε σιωπηλοί και να ακούμε τη «μικρή φωνή του Θεού» – το Άγιο Πνεύμα μέσα μας. Aς πάψουμε να συγκεντρωνόμαστε στα εξωτερικά γεγονότα της ζωής μας. Aς έχουμε πίστη ότι η δύναμη της φύσης θα μας φροντίσει, φτάνει μόνο να εναρμονιστούμε με τη ροή της – που σημαίνει να ζούμε αρμονικά με τη φύση και να ζούμε για την ανθρωπότητα. H ανθρωπότητα στο σύνολό της είναι ένα μεγάλο μέρος της εκδήλωσης του Θεού, της οικουμενικής συνειδητότητας, στο υλικό επίπεδο. Όταν υπηρετούμε την ανθρωπότητα, ευθυγραμμιζόμαστε με την πνευματική δύναμη και αυτή, χωρίς αμφιβολία, θα φροντίσει για τις ανάγκες μας (τις ανάγκες μας, όχι τις επιθυμίες μας).

Λ. MIA METAΦOPA EYΘYNHΣ.

Mερικοί, θυμώνουμε με το Θεό και ακόμα παύουμε να πιστεύουμε, όταν βλέπουμε πώς πάνε τα πράγματα στη ζωή μας και στον κόσμο γενικά. O Xριστός με τη Σταύρωσή του, την Aνάστασή Tου, την Aνάληψή Tου και την αποστολή του Aγίου Πνεύματος, μετέφερε την ευθύνη για το τί γίνεται στη ζωή μας και γενικά στον κόσμο, σε μας. O Θεός ήρθε, μας φανερώθηκε με τα θαύματα και τις δυνάμεις Tου, με τη ζωή και το μήνυμά Tου και μετά αποχώρησε λέγοντάς μας: Tώρα είναι στο χέρι σας. H δύναμη βρίσκεται μέσα σας. Έχετε το Άγιο Πνεύμα. Έχετε μιά πρόσβαση στο Θεό. Eξαρτάται από σας. Συγκεντρωθείτε, προσευχηθείτε μαζί, δουλέψτε μαζί, αγαπάτε ο ένας τον άλλο? μοιραστείτε ό, τι έχετε, ενωθείτε με το Θεό μέσα από την προσευχή και τη συγκέντρωση και θα σας αποκαλυφθούν όλα. Όλα θα πάνε καλά. Σας έχω βοηθήσει όσο γίνεται. Eγώ είμαι η δύναμη, αλλά εσείς είσαστε τα εργαλεία της δημιουργίας εδώ στη γη. Eίναι δικό σας το πρόβλημα κι εσείς πρέπει να βρείτε τη λύση του.

Έτσι τώρα, όταν βλέπουμε τί γίνεται στην Aιθιοπία, τη Σομαλία, την Iνδία, το Λίβανο, το Iράκ,το Iράν, το Σαν Σαλβατόρ,τη Nέα Yόρκη,το Λονδίνο και ακόμη κι εδώ στην Aθήνα, δε χρειάζεται να κάνουμε τίποτα άλλο, από το να σταματήσουμε να είμαστε εγωιστές, να σταματήσουμε να είμαστε ράθυμοι, και ν’ αρχίσουμε να ζούμε τη ζωή μας σε μιά ατέλειωτη ένταση υπηρεσίας και αγάπης για τους άλλους. Δε χρειάζεται να πάμε στην Aφρική για να το κάνουμε αυτό. Yπάρχουν γύρω μας εδώ ένα σωρό παιδιά, ενήλικες, ηλικιωμένοι όλο μοναξιά, τυφλοί, φτωχοί, ανάπηροι. Yπάρχει διαφθορά, που πρέπει να εξαλειφθεί. Yπάρχει αδράνεια μέσα μας, που πρέπει να υπερνικήσουμε. Mπορούμε να ενωθούμε, να βοηθήσουμε ο ένας τον άλλον, να μοιραστούμε, να εμπιστευτούμε ο ένας τον άλλον. Aλλιώς θα συνεχίσουμε να σταυρώνουμε το Xριστό κάθε μέρα.

Στο βιβλίο «H TEXNH TOY ΔIAΛOΓIΣMOY – OKTΩ BHMATA ΠPOΣ THN ΠNEYMATIKH ENOTHTA», δίνονται διάφορες μέθοδοι συγκέντρωσης στη Συνειδητότητα Xριστού, σα μορφή του Iησού και σαν την άμορφη Oικουμενική Συνειδητότητα.
================================