Κεφάλαιο 9

Φόβος της Ευτυχίας

Από το Βιβλίο Η ΕΥΤΥΧΙΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΧΕΡΙ ΣΟΥ

 

Δεν είναι δεδομένο ότι όλα τα μέρη της ύπαρξής μας θέλουν την ευτυχία. Αν και όλοι λογικά θέλουμε να είμαστε ευτυχισμένοι, πολλοί από μας έχουμε αυτό που θα μπορούσαμε να ονομάσουμε εσωτερικά εμπόδια, αντίσταση, ψυχολογική αντιστροφή ή δευτερεύοντα οφέλη που μας εμποδίζουν να κάνουμε αυτό που θέλουμε για να είμαστε ευτυχισμένοι ή να το αποδεχτούμε όταν είναι δυνατό. Μερικά από αυτά τα εσωτερικά εμπόδια προς την εκδήλωση ή την αποδοχή της ευτυχίας αναφέρονται παρακάτω. Αν αναγνωρίσετε οποιοδήποτε από τα παρακάτω, τότε θα θέλετε να εργαστείτε για την μεταμόρφωση παρόμοιων πεποιθήσεων και συναισθημάτων. Έχουμε αφθονία πληροφοριών για το πώς να απελευθερωθείτε και να δημιουργήσετε ευτυχία στο www.armonikizoi.com.

 

Μερικά συναισθήματα ή πεποιθήσεις που μπορεί να μας κάνουν να μην θέλουμε να αφήσουμε ένα συγκεκριμένο αρνητικό συναίσθημα

 

1. Έχουμε νιώσει έτσι (όχι ευτυχισμένοι) για πολύ καιρό και δεν γνωρίζουμε πώς θα ήταν χωρίς αυτό το συναίσθημα. Θα ήταν σαν να χάναμε ένα σημαντικό μέρος του εαυτού μας ή της ζωής μας. Έχουμε προσκολληθεί ή εθιστεί να αισθανόμαστε έτσι. Έχουμε ταυτιστεί με το ρόλο του δυστυχισμένου.

Σ’ αυτή την περίπτωση, η ευτυχία είναι άγνωστη, πράγμα που είναι πραγματικά λιγότερο επιθυμητό από τη γνωστή και οικεία δυστυχία. Δεν είμαστε σίγουροι για πώς θα ήταν και προτιμούμε αυτό που γνωρίζουμε, ακόμη κι αν είναι λιγότερο ευχάριστο.

Φοβόμαστε να είμαστε διαφορετικοί από ό,τι είμαστε. Μπορεί, επίσης, να φοβόμαστε ότι οι άλλοι δεν θα μας θέλουν ή δεν θα μας αγαπούν, αν είμαστε διαφορετικοί από αυτό που ήμασταν μέχρι τώρα. Μπορεί να φοβόμαστε ότι δεν θα μας προσέχουν, αν δεν έχουμε πια προβλήματα. Επίσης, αν οι άλλοι δεν είναι ευτυχισμένοι, τότε μπορεί να φοβόμαστε ότι δεν θα ταιριάζουμε ή δεν θα είμαστε αποδεχτοί αν διαφέρουμε απ’ αυτούς.

 

Ερωτήσεις για προβληματισμό:

• Σκοπεύω να είμαι ο ίδιος άνθρωπος μέχρι να αφήσω αυτό το σώμα;
• Είναι η γνωστή πραγματικότητά μου πραγματικά καλύτερη από την άγνωστη κατάσταση ευτυχίας;
• Θέλω πραγματικά να περιορίσω την ευτυχία μου επειδή οι άλλοι το κάνουν;
• Βοηθώ τους άλλους περιορίζοντας την ευτυχία μου, όταν εκείνοι περιορίζουν τη δική τους;
• Τι επιλέγω;
• Πρέπει να ριψοκινδυνέψω να είμαι ευτυχισμένος;

 

2. Πιστεύουμε ότι χρειαζόμαστε κάποια αρνητικά συναισθήματα, πιθανώς θυμό, κατάθλιψη, αδικία ή πόνο, για να προστατευτούμε από τους άλλους. Μπορεί να φοβόμαστε ότι οι άλλοι θέλουν να μας βλάψουν και ότι χρειαζόμαστε τα αρνητικά συναισθήματα για να προστατευτούμε απ’ αυτούς. Μπορεί να πιστεύουμε ότι χρειαζόμαστε τα αρνητικά συναισθήματα για να πάρουμε αυτό που θέλουμε από τους άλλους. Σ’ αυτή την περίπτωση, τα αρνητικά μας συναισθήματα είναι τα «στρατηγικά όπλα» μας στην προσπάθειά μας να πάρουμε αυτό που θέλουμε και να «προστατεύσουμε» τον εαυτό μας και τις ανάγκες μας από τους άλλους.

 

Ερωτήσεις για προβληματισμό:

• Θέλω οι άνθρωποι να κάνουν πράγματα για μένα, λόγω των αρνητικών συναισθημάτων μου;
• Θέλω οι άνθρωποι να κάνουν πράγματα για μένα, επειδή φοβούνται τα αρνητικά συναισθήματά μου;
• Θα μπορούσα να μάθω να εκφράζω τις ανάγκες μου με Εγώ-μηνύματα, χωρίς κριτική και παράπονα;
• Θα ήθελα οι άλλοι να χρησιμοποιούν τα αρνητικά συναισθήματά τους για να προσπαθήσουν να με ελέγξουν;
• Κι αν εξέφραζα τις ανάγκες μου χωρίς αρνητικά συναισθήματα;
• Κι αν ήμουν ευτυχισμένος, οτιδήποτε κι αν κάνουν ή δεν κάνουν οι άλλοι;
• Κι αν ανακάλυπτα πως δεν χρειάζομαι πραγματικά κάτι από τους άλλους;
• Κι αν ένιωθα ασφάλεια και αξία μέσα μου;

 

3. Μπορεί να έχουμε τη συνήθεια να χρησιμοποιούμε τα αρνητικά συναισθήματά μας, όπως θυμό, κατάθλιψη και δυσφορία, ως δύναμη ή έλεγχο πάνω στους άλλους.

 

Ερωτήσεις για προβληματισμό:

• Θέλω πραγματικά να ελέγχω τους άλλους με τα αρνητικά μου συναισθήματα;
• Θα ήθελα οι άλλοι να προσπαθούν να με ελέγξουν με τα αρνητικά τους συναισθήματα;
• Χρειάζομαι πραγματικά κάτι από τους άλλους;
• Μπορώ να είμαι ευτυχισμένος χωρίς αυτό που αναζητώ από τους άλλους;
• Κι αν βίωνα την εσωτερική μου πληρότητα;

 

4. Μια κοινή πεποίθηση για πολλούς είναι πως, αν δεν έχουμε προβλήματα και είμαστε ευτυχισμένοι, μπορεί να χάσουμε την προσοχή των άλλων. Φοβόμαστε ότι δεν έχουμε κάτι άλλο αρκετά ενδιαφέρον για να μας προσέχουν οι άλλοι. Νιώθουμε ότι χρειάζεται να έχουμε προβλήματα και να μην είμαστε ευτυχισμένοι. Μερικές φορές ανταγωνιζόμαστε με τους άλλους για το ποιος έχει τα περισσότερα προβλήματα. Μπορεί να έχουμε την ψευδαίσθηση ότι, αν δεν έχουμε προβλήματα, θα είμαστε μόνοι.

 

Ερωτήσεις για προβληματισμό:

• Θέλω πραγματικά να με προσέχουν οι άλλοι λόγω των προβλημάτων μου και όχι λόγω αυτού που είμαι;
• Είναι αλήθεια ότι δεν θα είμαι ενδιαφέρων και δεν θα με προσέχουν, αν δεν έχω προβλήματα;
• Προτιμώ να είμαι με ανθρώπους επειδή έχουν προβλήματα ή το βρίσκω κουραστικό;
• Τι είναι καλύτερο, να είμαι ευτυχισμένος ή να έχω την προσοχή των άλλων επειδή δεν είμαι ευτυχισμένος;
• Κι αν ένιωθα την εσωτερική μου αξία όπως είμαι;

 

5. Μπορεί να πιστεύουμε πως θα χάσουμε την αξία μας, αν δεν νιώθουμε ότι είμαστε θύματα των άλλων και της ζωής. Μπορεί να έχουμε συνηθίσει να νιώθουμε θύματα ή «δίκαιο θυμό» για να βιώσουμε αισθήματα καλοσύνης, δικαιοσύνης ή αξίας. Η πεποίθηση εδώ είναι ότι το θύμα είναι ο καλός και ο θύτης είναι ο κακός κι έτσι αναζητούμε να βρούμε λόγους να είμαστε θύματα. Φυσικά, το θύμα δεν μπορεί να αισθάνεται ευτυχία. Χρειάζεται να νιώθουμε άσχημα για να νιώσουμε ότι «αξίζουμε». Υπάρχει, επίσης, η πεποίθηση ότι ο θυμωμένος έχει δίκιο. Επομένως, όταν παίζουμε το ρόλο του θυμωμένου θύματος, έχουμε την ψευδαίσθηση ότι και «αξίζουμε» και έχουμε «δίκιο».

 

Ερωτήσεις για προβληματισμό:

• Θέλω πραγματικά να βρω την αξία μου μέσα από το ρόλο του θύματος ή του θυμωμένου;
• Θα ήθελα οι άλλοι να το κάνουν αυτό σε μένα – να με χρησιμοποιούν για να μπορούν να νιώθουν θύματα ή θυμωμένοι;
• Έχω εμπειρία από άλλους που το έκαναν σε μένα; Μου άρεσε;
• Το έχω κάνει σε άλλους; Τους άρεσε;
• Κι αν μπορούσα να νιώθω την αξία μου ακόμη κι όταν δεν είμαι το θύμα;
• Κι αν η αξία μου είναι αμετάβλητο γεγονός της εσώτερης ύπαρξής μου και δεν υπάρχει τίποτα που να χρειάζεται να κάνω για να «αξίζω» ή να «έχω δίκιο»;
• Κι αν συνειδητοποιούσα ότι είμαι ο μοναδικός δημιουργός της πραγματικότητάς μου και ότι είναι αδύνατο να αδικηθώ από κανέναν άλλον εκτός από τον εαυτό μου;
• Κι αν δεν χρησιμοποιούσα πια το θυμό σε μια προσπάθεια να αποδείξω ότι έχω δίκιο;

 

6. Μπορεί, επίσης, να θέλουμε να κρατηθούμε από αρνητικά συναισθήματα για να έχουμε τους άλλους να αισθάνονται ένοχοι ή υπεύθυνοι για την πραγματικότητά μας. Φοβόμαστε ότι θα χάσουμε τον έλεγχο πάνω τους. Μπορεί να χρησιμοποιούμε το θυμό γι’ αυτό το σκοπό και, προφανώς, είναι δύσκολο να είμαστε ταυτόχρονα θυμωμένοι και ευτυχισμένοι. Χρειαζόμαστε να τους κρατάμε στο ρόλο του ένοχου, επειδή πιστεύουμε ότι κάποιος πρέπει να φταίει για το γεγονός ότι δεν νιώθουμε καλά ή δεν έχουμε πραγματοποιήσει τη ζωή που θέλουμε. Προτιμούμε να είναι οι άλλοι υπεύθυνοι για την πραγματικότητά μας και όχι εμείς.

 

Ερωτήσεις για προβληματισμό:

• Θέλω πραγματικά να τιμωρήσω έτσι τους άλλους για κάτι που δεν έχουν ευθύνη;
• Θα ήθελα οι άλλοι να το κάνουν σε μένα;
• Πώς ένιωσα όταν οι άλλοι προσπάθησαν να με κάνουν να νιώσω ένοχος για την πραγματικότητά τους;
• Αξίζει να δημιουργώ μια συνεχή κατάσταση δυστυχίας, για να κάνω τους άλλους να νιώθουν ένοχοι; Ποιος υποφέρει περισσότερο από αυτή την τακτική;
• Κι αν συνεχίσω να παίζω αυτό το παιχνίδι και οι άλλοι πάψουν να νιώθουν ένοχοι; Για πόσο χρόνο θα το συνεχίζω;
• Τι είναι καλύτερο, να είμαι ευτυχισμένος ή να κάνω τους άλλους να νιώθουν ένοχοι ή υπεύθυνοι;
• Τι επιλέγω;

 

7. Μπορεί, επίσης, να προτιμούμε να διατηρούμε αρνητικά συναισθήματα σαν δικαιολογία για να μην πάρουμε την ευθύνη για τη ζωή μας. Μπορεί να φοβόμαστε ότι δεν είμαστε ικανοί να χειριστούμε τη ζωή μόνοι μας. Μπορεί υποσυνείδητα να προτιμούμε να είμαστε δυστυχισμένοι και ίσως σε κατάθλιψη ή κάποια άλλη κατάσταση «ασθένειας» παρά να προσπαθήσουμε να βγούμε στη ζωή. Η μη προσπάθεια σημαίνει μη αποτυχία. Επομένως, βρίσκουμε άλλους για να πάρουν την ευθύνη της ζωής μας και διατηρούμε μια κατάσταση, όπου να μην είμαστε καλά για να «δουλέψει» αυτό.

 

Ερωτήσεις για προβληματισμό:

• Είμαι πραγματικά τόσο ανίκανος ώστε να αξίζει να διατηρώ μια αρνητική νοητική κατάσταση για να μην πάρω την ευθύνη της ζωής μου;
• Αξίζει να διατηρώ μια αρνητική κατάσταση ώστε να μην πρέπει να αντιμετωπίσω τη ζωή;
• Τι μπορεί να είναι τόσο δύσκολο στο χτίσιμο μιας ζωής, όταν 6,5 δισεκατομμύρια άλλες ψυχές, εκ των οποίων πολλά εκατομμύρια είναι λιγότερο έξυπνοι και ικανοί από μένα, μπορούν να το κάνουν;
• Κι αν δεν πειράζει να κάνω λάθη; Κι αν τα λάθη είναι μέρος της διαδικασίας μάθησης;
• Τι επιλέγω, να είμαι ευτυχισμένος ή να με φροντίζουν οι άλλοι;

 

8. Μερικοί πιστεύουμε ότι, για να είμαστε καλοί άνθρωποι, πρέπει να αισθανόμαστε ενοχή για ό,τι έχουμε κάνει. Δεν μπορούμε να αποδεχτούμε να αισθανόμαστε εντάξει. Η ιδέα είναι ότι ο καλός άνθρωπος πρέπει να νιώθει ενοχή και επομένως να είναι δυστυχισμένος. Όταν πιστεύουμε ότι είμαστε ένοχοι, πιστεύουμε ότι δεν θα έπρεπε να επιτρέπουμε στον εαυτό μας να είναι ευτυχισμένος. Θέλουμε υποσυνείδητα να τιμωρήσουμε τον εαυτό μας και αρνούμαστε να επιλέξουμε την ευτυχία. Αν δεν νιώθουμε ενοχή, θα νιώθουμε ενοχή για το γεγονός ότι δεν νιώθουμε ενοχή. Όταν είμαστε στο ρόλο του ένοχου, γινόμαστε ειδικοί στο να βρίσκουμε αιτίες να νιώθουμε ενοχή, μερικές από τις οποίες είναι πραγματικά εφευρετικές και ανόητες. Όποιος είναι προγραμματισμένος με συναισθήματα ενοχής θα υπονομεύει την ευτυχία του.

 

Ερωτήσεις για προβληματισμό:

• Είμαι πραγματικά ένοχος; Είμαι πραγματικά τόσο κακός άνθρωπος που δεν αξίζω την ευτυχία;
• Ποιος το καθορίζει; Ποιος αποφασίζει;
• Είναι η αγάπη του Θεού με ή χωρίς όρους;
• Αν ο Θεός είναι αγάπη και με αγαπά χωρίς όρους, τότε γιατί κρατάω αυτά τα συναισθήματα ενοχής και εμποδίζω την ευτυχία μου;
• Υπάρχει πραγματικά κάποια πράξη μου που μπορεί να με απομακρύνει από τη χάρη και την αγάπη του Θεού;
• Τι θα γινόταν αν συγχωρούσα και αγαπούσα τον εαυτό μου όπως είμαι;
• Γιατί ο Χριστός λέει να αγαπάμε τους άλλους όπως αγαπάμε τον εαυτό μας; Μήπως εννοεί να αγαπάμε και τον εαυτό μας;
• Γιατί μας ζητά να συγχωρούμε τους άλλους χωρίς όρια; Μήπως εννοεί και τον εαυτό μας ή μόνο τους άλλους και όχι τον εαυτό μας;
• Μπορώ πραγματικά να δημιουργήσω την πραγματικότητα κάποιου άλλου; Μπορώ να υπερβώ τους νόμους του κάρμα και της έλξης και να δημιουργήσω την πραγματικότητα κάποιου άλλου;
• Ποιος είναι ο κίνδυνος αν συγχωρήσω τον εαυτό μου;
• Έχω συγχωρήσει τους άλλους για το ίδιο πράγμα που δεν συγχωρώ τον εαυτό μου;
• Κι αν συγχωρούσα τους άλλους και τον εαυτό μου και αγαπούσα τους άλλους και τον εαυτό μου και αποφάσιζα να αποδεχτώ μια ζωή υγείας, ευτυχίας, αγάπης και αφθονίας;
• Δεν είμαι παιδί του Θεού;
• Δεν είμαι μια προέκταση της θεϊκής συνειδητότητας εδώ στη φυσική διάσταση;
• Δεν είναι το κέντρο της ύπαρξής μου αγνό και αθώο, ακριβώς όπως δημιουργήθηκε;

 

9. Μετά υπάρχει, επίσης, το πρόβλημα του φόβου της ίδιας της ευτυχίας. Φοβόμαστε ότι, αν επιτρέψουμε στον εαυτό μας να νιώθει πραγματικά ευτυχισμένος, τότε κάτι κακό θα συμβεί. Πιστεύουμε ότι κάθε ευχάριστο ή ευτυχισμένο γεγονός ή κατάσταση πρέπει να ακολουθείται από κάτι δυσάρεστο ή οδυνηρό. Γι’ αυτό λέμε «χτύπα ξύλο», ώστε το «κακό μάτι» να μην αλλάξει τα πράγματα προς το χειρότερο. Ακόμη φοβόμαστε ότι, αν είμαστε ευτυχισμένοι, οι άλλοι δεν θα μας δίνουν πολλή προσοχή. Ότι θα χάσουμε την αξία μας, αν δεν είμαστε θύματα. Μπορεί να φοβόμαστε ότι οι άλλοι θα ζηλέψουν την ευτυχία μας κι έτσι προτιμούμε να περιορίσουμε την ευτυχία ή την επιτυχία μας για να κρατήσουμε την «αγάπη» τους.

 

Μπορεί, επίσης, να φοβόμαστε ότι οι άλλοι θα μας θεωρήσουν επιπόλαιους ή ανόητους, αν είμαστε ευτυχισμένοι. Λίγοι πιστεύουν ότι η ευτυχία είναι πνευματική ιδιότητα, καθώς οι περισσότεροι θεωρούν τα βάσανα και τον πόνο πιο πνευματικά. Σπάνια ακούμε ότι η ευτυχία είναι πνευματική αρετή και ότι η δυστυχία είναι έλλειψη πίστης. Μπορεί ακόμη να πιστεύουμε ότι η ευτυχία δεν είναι φυσική κατάσταση, αλλά κάτι που χρειάζεται σκληρή δουλειά για να επιτευχθεί.

 

Ερωτήσεις για προβληματισμό:

• Είναι η συνειδητή ευτυχία αδύνατη;
• Ποιος λέει ότι δεν μπορούμε να είμαστε συνειδητά ευτυχισμένοι;
• Χρειάζεται να συμβεί κάτι δύσκολο μετά από κάτι ευχάριστο; Είναι αυτό οικουμενικός νόμος;
• Συμβαίνει πάντοτε;
• Θα πρέπει να περιορίσω την ευτυχία μου ώστε να μην απογοητευτώ, αν τα πράγματα αλλάξουν;
• Θα πρέπει να περιορίσω την ευτυχία μου ώστε οι άλλοι να μην ζηλεύουν;
• Θα πρέπει να περιορίσω την ευτυχία μου ώστε οι άλλοι να με προσέχουν;
• Ποιο είναι το αποτέλεσμα της πνευματικής πίστης στην εξέλιξη, η ευτυχία ή ο πόνος;
• Είναι η ευτυχία πνευματική αρετή;
• Είναι οι σοφοί άνθρωποι πιο ευτυχισμένοι ή πιο λυπημένοι από τους άλλους;
• Αν ήμουν ο δημιουργός αυτού του κόσμου και όλων των ανθρώπων, θα ήθελα τα δημιουργήματά μου να είναι ευτυχισμένα ή λυπημένα;
• Ο Θεός με θέλει ευτυχισμένο ή δυστυχισμένο; Γιατί;
• Έχω το θάρρος να επιλέξω την ευτυχία αντί για τον πόνο, την ενοχή και το φόβο;
• Τι επιλέγω;

 

10. Για να νιώθουμε ευτυχισμένοι πρέπει, επίσης, να νιώθουμε την αξία μας. Για κάποιους ανθρώπους αυτό σημαίνει ότι είναι εγωιστές και όχι καλοί ή αγνοί. Φοβούνται ότι η αυτοπαραδοχή είναι λάθος και μια μορφή εγωιστικής συμπεριφοράς. Πιστεύουν, επίσης, ότι δεν αξίζουν την ευτυχία. Μπορεί ακόμη και να φοβούνται τη δύναμη που πηγάζει από το να αισθάνονται καλοί και ευτυχισμένοι. Μπορεί να αισθανόμαστε ότι δεν αξίζουμε για κάποιον από τους ακόλουθους λόγους.

 

Δεν αξίζω (δεν είμαι αρκετά καλός) να είμαι ευτυχισμένος.

Επειδή όταν ήμουν παιδί…. (επιλέξτε κάποια από τα ακόλουθα)

1. Οι γονείς μου δεν με αγαπούσαν…
2. Δεν με πρόσεχαν…
3. Δεν ήμουν καλός μαθητής…
4. Με απέρριψαν…
5. Μου είπαν ότι ήμουν κακό παιδί…
6. Με εγκατέλειψαν…
7. Δεν ικανοποιούσαν τις ανάγκες μου…
8. Οι γονείς μου χώρισαν…
9. Οι γονείς μου (ή ένας γονιός μου) πέθαναν…
10. Με κακοποιούσαν…

• Με σύγκριναν με άλλους…

12. Δεν ικανοποίησα τους γονείς μου…

 

Πολλοί, από αυτούς που έχουν αυτές τις εμπειρίες, φθάνουν στο συμπέρασμα ότι «Δεν είμαι καλός και δεν αξίζω την ευτυχία (υγεία, αρμονικές σχέσεις, αφθονία)».

 

Ερωτήσεις για προβληματισμό:

• Ποιος αξίζει να είναι ευτυχισμένος;
• Ποιος δεν αξίζει την ευτυχία; Οποιοσδήποτε; Γιατί;
• Τι χρειάζεται να κάνει ή να μην κάνει κάποιος για να αξίζει την ευτυχία;
• Τι έχουν να κάνουν η συμπεριφορά των γονιών μου ή τα προβλήματα με την αξία μου;
• Έχει η αξία μου σχέση με το ποιος είμαι ή με το τι λένε και κάνουν οι άλλοι;
• Είναι οι γονείς μου πραγματικά γονείς μου ή αδελφές ψυχές στη διαδικασία της εξέλιξης, με τις οποίες έχουμε συμφωνήσει να παίξουμε αυτούς τους ρόλους;
• Αξίζω να είμαι ευτυχισμένος; Γιατί;

 

Όπως μπορούμε να δούμε, υπάρχουν διάφοροι λόγοι που αντιστεκόμαστε υποσυνείδητα στην ευτυχία. Μερικοί είναι ισχυρά παγιωμένοι στο υποσυνείδητό μας και φοβόμαστε να τους αφήσουμε και να νιώσουμε αρκετά ασφαλείς, ώστε να αποδεχτούμε την ευτυχία σαν μια σωστή ανταπόκριση σε όλες τις συγκεκριμένες καταστάσεις της ζωής. Θα ερευνήσουμε αυτό το θέμα καθώς προχωράμε.

 

Ερωτήσεις για προβληματισμό:

• Επιλέγω να είμαι ευτυχισμένος; Γιατί;
• Υπάρχουν κάποια μέρη του εαυτού μου που αντιστέκονται στην ευτυχία;
• Ποια μέρη αντιστέκονται; Γιατί; Τι κερδίζουν;
• Ποια είναι τα οφέλη από την επιλογή της ευτυχίας αντί για τις προαναφερθείσες μορφές αντίστασης;
• Αξίζει πραγματικά κάποια από τις παραπάνω μορφές αντίστασης να περιορίσει την ευτυχία μου;
• Τι θέλω να εξηγήσω σ’ αυτά τα μέρη του εαυτού μου που αντιστέκονται στην ευτυχία;
• Τι χρειάζονται τα μέρη του εαυτού μου που αντιστέκονται στην ευτυχία για να νιώσουν ασφαλή να επιλέξουν την ευτυχία;
• Τι θα συνέβαινε αν άφηνα όλες τις αντιστάσεις και το φόβο και ζούσα με χαρά την παρούσα στιγμή;
• Είναι ασφαλές;
• Είναι σωστό να το κάνω;
• Υπάρχει κάποιος λόγος να μην το κάνω;
• Υπάρχει κάποιος λόγος που κάποιο μέρος του εαυτού μου δεν θέλει να το κάνω;
• Άρα, τι επιλέγω – ευτυχία ή τα προαναφερθέντα παιχνίδια;