Δημιουργία Ειρήνη μέσα από την Αλήθεια

Είναι απόλυτα φυσιολογικό να νιώθουμε πόνο, αδικία, πίκρα, φόβο, πλήγωμα, θυμό, οργή και μίσος, όταν βλέπουμε τους συνανθρώπους μας να υποφέρουν ή να κακοποιούνται. Είναι φυσιολογικό να πάρουμε το μέρος και να δείξουμε συμπάθεια στη μια πλευρά και να ρίξουμε το φταίξιμο, να νιώσουμε θυμό και μίσος για την άλλη. Είναι, επίσης, φυσιολογικό για κάποιους ανθρώπους να αποσυντονίζονται και να γίνονται αδιάφοροι. Πραγματικά, είναι αρρώστια των καιρών μας να παρατηρούμε στην τηλεόραση αθώους ανθρώπους να υποφέρουν, να πεθαίνουν ή να σκοτώνονται κι εμείς να παραμένουμε συναισθηματικά ανεπηρέαστοι. Όμως, το να νιώθουμε πόνο, ανησυχία, θυμό, οργή και μίσος δημιουργεί, μέσα από το νόμο της έλξης, ακόμη περισσότερα γεγονότα από αυτά που μας προκαλούν αρνητικά συναισθήματα.
Όταν εναντιωνόμαστε σε κάτι και έχουμε δυνατά αρνητικά συναισθήματα γι’ αυτό, τελικά το ενεργοποιούμε. Όταν νιώθουμε θλίψη και ανησυχία, δημιουργούμε περισσότερες από αυτές τις ίδιες πραγματικότητες που προκαλούν αυτά τα συναισθήματα.
Ποια είναι η μέθοδος της αλήθειας;

Επομένως, ποια είναι η λύση; Προτείνω αυτό που έχω ονομάσει «μέθοδο της αλήθειας» για τη συμμετοχή στη λύση και για τη δημιουργία ειρήνης και αρμονίας. Απλά χρειάζεται να θυμόμαστε, να οραματιζόμαστε, να εκφράζουμε, να μοιραζόμαστε και να εφαρμόζουμε την αλήθεια στο νου και τη ζωή μας.
Ποια είναι αυτή η αλήθεια;

1. Όλα τα όντα, μαζί κι εμείς κι εκείνοι, που τους θεωρούμε θύματα ή και θύτες, είμαστε όλοι εκφράσεις ή προεκτάσεις της Μίας Θεϊκής Συνειδητότητας, την οποία ονομάζουμε Θεό. Ένα λευκό, άμορφο φως δημιουργεί όλες τις εικόνες στην οθόνη του κινηματογράφου ή της τηλεόρασης. Όλες οι εικόνες, φιλικές και συγκρουόμενες, είναι εκφράσεις, δημιουργίες ή προεκτάσεις του ίδιου φωτός. Άρα, εκείνοι που συγκρούονται είναι, τελικά στο ανώτερο επίπεδο, ένα ον, μία συνειδητότητα, και εμείς είμαστε ένα μαζί τους.

2. Όλοι οι φόβοι μας, τα αρνητικά συναισθήματα, η απληστία, τα προβλήματα, η αποξένωση, οι συγκρούσεις και η αδιαφορία του ενός για τον άλλον είναι το αποτέλεσμα της άγνοιάς μας και της αίσθησης ξεχωριστότητας από τη μία κοινή πηγή μας ύπαρξης και βασικής εσωτερικής πραγματικότητας, η οποία υπερβαίνει όλες τις θρησκείες, εθνικότητες, φυλές, γένη, πολιτικές αντιλήψεις και φιλοσοφίες.

3. Η λύση είναι να θυμόμαστε ότι είμαστε ένα, να το βιώνουμε, να το εκφράζουμε και να οραματιζόμαστε τους άλλους να θυμούνται τη δική τους αληθινή φύση και, μέσα από τη σύνδεση με τον ανώτερο εαυτό τους, να συμπεριφέρονται μέσα σε πνεύμα ενότητας για το ύψιστο καλό όλων.

4. Τίποτα έξω από μας δεν είναι ξέχωρο από μας. Είναι όλα αντανάκλαση της κοινής μας φύσης, του συλλογικού υποσυνείδητου ή του κοινού μορφογενετικού πεδίου. Με κάποιο τρόπο, συμμετέχουμε όλοι και ευθυνόμαστε για οτιδήποτε βλέπουμε μπροστά μας. Υπάρχουν μέρη μέσα στον εαυτό μας, ίσως πολύ βαθιά, που συντελούν, με λεπτούς τρόπους, σ’ αυτές τις συγκρούσεις ή τα γεγονότα που απορρίπτουμε και αποδίδουμε σε άλλους.

5. Οτιδήποτε συμβαίνει σε μας και στους άλλους είναι επειδή το δημιουργούμε ή το έλκουμε σε κάποιο βαθύτερο επίπεδο σαν ευκαιρία για τη διαδικασία εξέλιξής μας. Αυτό δεν σημαίνει ότι χρειάζεται να συνεχίσουμε να το επιτρέπουμε να συμβαίνει σε μας ή τους άλλους, αν το θεωρούμε ανήθικο ή άδικο. Έχουμε κάθε δικαίωμα και ευθύνη να βρούμε δημιουργικούς, σταθερούς, δυναμικούς αλλά πάντοτε ειρηνικούς τρόπους για να επηρεάσουμε τα συμβάντα έτσι ώστε να εξελιχθούν σε κάτι πιο δίκαιο και ηθικό ? τουλάχιστον για τη δική μας αντίληψη. Αλλά πρέπει πρώτα να δούμε το γεγονός ή την κατάσταση, που μέχρι τώρα προσελκύαμε εμείς και οι άλλοι, σαν ερέθισμα για ανάπτυξη και εξέλιξη προς την αλήθεια.

6. Σε κάποιες περιπτώσεις το μάθημα για μας ή τους άλλους θα είναι να αποδεχόμαστε και να μάθουμε να είμαστε γαλήνιοι με ό,τι συμβαίνει. Σε άλλες περιπτώσεις, το μάθημά μας θα είναι να ενεργούμε (όχι να αντιδρούμε) με σοφία και δύναμη για να αλλάξουμε αυτό που συμβαίνει. Και στις δύο περιπτώσεις το μάθημά μας είναι να αποδεχόμαστε, να συγχωρούμε και να αγαπάμε τον εαυτό μας και τους άλλους ανεξάρτητα από την άγνοια και τα λάθη μας. Συγχρόνως μαθαίνουμε είτε να αποδεχόμαστε είτε και να αλλάζουμε.
Ο Άγιος Φραγκίσκος το εκφράζει τέλεια με την προσευχή του, «Κύριε, δώσε μου τη δύναμη να αλλάξω αυτό που μπορώ, τη γαλήνη να αποδεχτώ αυτό που δεν μπορώ να αλλάξω και τη σοφία να γνωρίζω τη διαφορά.»
7. Ο πιο αποτελεσματικός τρόπος να διορθώσουμε τον κόσμο γύρω μας, ώστε να συμπίπτει με τις ύψιστες πνευματικές και ηθικές αξίες μας, είναι να πιστέψουμε ότι μπορούμε όλοι να εξελιχθούμε σ’ αυτήν την κατάσταση τελειότητας και να το οραματιζόμαστε. Αυτό μπορεί να γίνει με διάφορους τρόπους:
α. Να προσευχόμαστε για την επανένωση όλων μας με τον αληθινό πνευματικό εαυτό μας.
β. Να οραματιζόμαστε ότι ενωνόμαστε όλοι με το εσώτερο Φως ? με την εσώτερη πηγή δύναμης, σοφίας και πνευματικής καθοδήγησης.
γ. Να ζητάμε ή και να ευχαριστούμε το Θεό που μας καθαρίζει από όλες τις όψεις μας που μπορεί να συντελούν σε ό,τι δεν είναι ευθυγραμμισμένο με το ύψιστο καλό για όλους.
Πώς εφαρμόζουμε τη μέθοδο της αλήθειας;

1. Αρχίζουμε με το να θυμόμαστε όλα τα παραπάνω. Αυτό μας επιτρέπει να αφήσουμε τα αρνητικά συναισθήματα όπως φόβο, ανησυχία, άγχος, θυμό, οργή και μίσος και έτσι παύουμε να συμμετέχουμε στη διατήρηση των παλιών αρνητικών ενεργειών και πραγματικοτήτων.

2. Καθημερινά εστιαζόμαστε σε όλους εκείνους που εξωτερικά συμμετέχουν (εσωτερικά εμπλεκόμαστε όλοι μας) στα γεγονότα ή καταστάσεις και τους φανταζόμαστε με φως μέσα τους που τους δίνει δύναμη, σοφία και πνευματική καθοδήγηση, επιτρέποντας τους να υπερβούν το φόβο, πόνο, ταλαιπωρία, θυμό και μίσος και να λειτουργούν από τον ανώτερο εαυτό τους σε αρμονία με το ύψιστο καλό για όλους. Εδώ είναι εξαιρετικά σημαντικό να συμπεριλάβουμε τα «θύματα», τους «θύτες» και όλους τους ηγέτες όλων των ομάδων.

3. Καθημερινά ζητάμε να καθαριστούμε από όλες τις εντάσεις που μπορεί με κάποιο τρόπο να συντελούν σ’ αυτό που συμβαίνει ακόμη και στο ελάχιστο, ακόμη κι αν βρισκόμαστε στην άλλη πλευρά του πλανήτη ή ακόμη κι αν φαίνεται αδύνατο να έχουμε κάποια συνειδητή ή υποσυνείδητη συμμετοχή σ’ αυτό. Αυτή είναι η φιλοσοφία της Χαβανέζικης μεθόδου Χο’ οπονοπόνο και, επειδή καταλαβαίνω ότι αυτό το σημείο μπορεί να ηχεί παράξενα, ίσως θα θέλατε να διαβάσετε μια πιο λεπτομερή επεξήγησή του στο:
http://www.holisticharmony.com/greek/hopono.asp

4. Επικοινωνούμε με άλλους πιο θετικά και αποτελεσματικά μέσα από προφορικό ή γραπτό λόγο με κάθε τρόπο που μπορούμε, για να εξηγήσουμε αυτή τη νέα πιο οικουμενική φιλοσοφική αντίληψη των γεγονότων και το πώς συμμετέχουμε όλοι.

5. Συγχωρούμε αυτούς που μας έβλαψαν. Συγχωρούμε τον εαυτό μας και μαθαίνουμε να αγαπάμε τον εαυτό μας και τους άλλους όπως είμαστε.

6. Συμμετέχουμε με άλλους στην έκφραση του πώς πιστεύουμε ότι μπορεί να είναι ο κόσμος και πώς θα θέλαμε να είναι. Δεν εναντιωνόμαστε σε τίποτα. Στηρίζουμε αυτό που πιστεύουμε και γνωρίζουμε ότι μπορούμε να το δημιουργήσουμε και ότι αυτό είναι η έσχατη μοίρα μας.

7. Βοηθάμε όσους έχουν ανάγκη με όποιο τρόπο μπορούμε. Η λύση είναι ενότητα και η βοήθεια προς όσους έχουν ανάγκη είναι η φυσική έκφραση αυτής της ενότητας. Μπορούμε να βοηθήσουμε με χρήματα, τροφή, υλικά αντικείμενα, πράξεις, λόγια ή απλά με το να είμαστε εκεί και να ακούμε.

8. Διαλογιζόμαστε ή και προσευχόμαστε καθημερινά και ερχόμαστε σε επαφή με την ειρήνη, σοφία και καθοδήγηση μέσα μας.

9. Είμαστε το παράδειγμα αυτών που πιστεύουμε και κηρύττουμε.

Ρόμπερτ Ηλίας Νατζέμυ,

www.HolisticHarmony.com/greek,

armoniki@holisticharmony.com